Το καφενεδάκι του Μανούσου στο Ρέθυμνο
Το καφενεδάκι του Μανούσου στο Ρέθυμνο
Γράφει ο Παναγιώτης Φραγγεδάκης
Όπως καθόμουνα κι έπινα το ουζάκι μου , συνοδεία μεζέ μου έρχεται η φλασιά : «Μωρέ συ Μανώλη , πως λένε το μαγαζί του πατέρα σου» ; Το παράξενο είναι , πως αυτή η απορία μου δημιουργήθηκε ακριβώς…18 χρόνια μετά από την πρώτη φορά που πήγα εκεί !!
«Δεν έχει όνομα το μαγαζί , ο καθένας το λέει όπως θέλει» , μου αποκρίθηκε !! Του απαντώ : «Όταν με πρωτοφέρανε εδώ , μου μίλησαν για το καφενεδάκι του Μανούσου , του πατέρα σου» . «Ε, τότεσας λέγε ντο έτσι» ! Δεν είχα λόγο να διαφωνήσω !! Δεν είναι διαφημιστικό αυτό το σημείωμα…Το γράφω για να δείξω , πόσο εύκολο είναι να περνάς καλά και απλά , χωρίς να ξεπαραδιάζεσαι !!
Το καφενεδάκι του Μανούσου βρίσκεται στο Ρέθυμνο , εδώ και δεκαετίες , Εθν.Αντιστάσεως και Βενάρδου γωνία . Το στήσιμό του , παραπέμπει στην δεκαετία του ’60 κι αυτό σίγουρα , είναι μέρος της γοητείας του . Ο χώρος του δεν είναι πολύ μεγάλος , ευτυχώς η αυλή το βγάζει ασπροπρόσωπο , παρά την παρουσία ενός…περιπτέρου στη γωνία της , που γκρούβει κάπως το συμπαθέτατο αυτό καφενείο .
Το μενού είναι λιτό , σχεδόν όλοι ζητούν την ποικιλία με τα σπιτικά ντολμαδάκια , τα κεφτεδάκια , τους ξυδάτους γίγαντες και τα συνοδευτικά , μαζί με εξαιρετικό χύμα ούζο από τον συνεταιρισμό Μυτιλήνης , μπύρα ή κρασί . Στην μεγάλη λιγούρα θα «παίξει» και πατατοσαλάτα . Όλα φτιαγμένα από την κα Ελένη , μητέρα του Μανώλη , που με το χαμόγελο , την ευγένεια και την αξιοσύνη της προσφέρει πολλά στο μαγαζί .
Από το πρωί μέχρι αργά , ο κόσμος είναι εκεί κι είναι ετερόκλητος . Θα δεις τον ροκά φοιτητή , αλλά και τον επιχειρηματία . Τον μποέμ αλλά και τον πολυάχολο . Τον κουλτουριάρη , αλλά και τον λα’ι’κό τύπο . Υπό ένα κοινό παρανομαστή , όμως…Όλοι δείχνουν να περνούν καλά , να χαλαρώνουν και να απολαμβάνουν . Άσε που αν τύχει να εμφανιστεί και κάνα έγχορδο , αναλαμβάνουν τα μεράκια !
Μιά φορά είδα έναν τύπο να…χουζουρεύει σε…5 καρέκλες !! Μια που καθότανε και από μια για κάθε απλωμένο πόδι και χέρι !! Τον ρώτησα : «Mάστορα βολεύεσαι» ; Μου απάντησε : «Ό’ι’ γιατί ήθελα κι ένα…ντοίχο πίσω μου , ν’ακουμπώ τη γκεφαλή μου» !!
ΑΞΙΟΣ !!!
Τι είναι αυτό που κάνει τους πολλούς πελάτες αυτού του καφενέ , να περνάνε ωραία και χαλαρά ; Πως επιβιώνει ένα μαγαζί που , ένα μέρος της αυλής του βρίσκεται πίσω από ένα περίπτερο , με λιτό μενού και διάκοσμο ; Πως αντέχει τον ανταγωνισμό , περικυκλωμένο από δεκάδες «μουράτα» εστιατόρια και τσιπουράδικα ;
Τρώγοντας σ’ ένα «κυριλέ» μέρος , πρέπει να φαίνεσαι με κάπως φουσκωμένη προσωπικότητα , να το παίζεις και λίγο σπουδαίος , διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να μην σε «σηκώσει» το κλίμα . Ακόμα και αν αποφασίσεις να μην υποκριθείς , υπάρχει η πιθανότητα να σε κουράσουν ή εκνευρίσουν όσοι τριγύρω σου παριστάνουν κάτι παραπάνω από αυτό που είναι…
Εδώ λοιπόν κάνει τη διαφορά το καφενείο του Μανούσου..Η απλότητα , είναι η μεγάλη του δύναμη . Ευρισκόμενος εκεί , δεν χρειάζεται να το παίζεις high ! Δε χρειάζεται να παριστάνεις κάτι που δεν είσαι . Δε θα βαθμολογηθείς αν πιάνεις σωστά το πηρούνι , αν οι αγκώνες σου , τρώγωντας , ακουμπούν σωστά στο τραπέζι και αν κάθεσαι ορθοπεδικά στην καρέκλα , σα να έχεις καταπιεί μπαστούνι του γκολφ !!
Ουδείς θα κοιτάξει εάν έβαλες σωστά την άσπρη πετσέτα…Οι ρυθμοί σχεδόν όλων μας έχουν γίνει , όχι απλώς αγχωτικοί αλλά χαοτικοί . Το τελευταίο , λοιπόν , που χρειάζεται είναι να είμαστε «στην τσίτα» , όταν βγαίνουμε βόλτα .
Ακόμα και τα διδάγματα των μνημονιακών ετών , συνηγορούν υπέρ τέτοιων απλών χώρων και μορφών ψυχαγωγίας . Αυτό που μάθαμε τα χρόνια της κρίσης , είναι πως πρέπει να ξαναεκτιμήσουμε τις απλές ανθρώπινες στιγμές , που την εποχή της…αστακομακαρονάδας , είχαμε καταντήσει να σνομπάρουμε . Τις ωραίες εκείνες στιγμές με φίλους , νόστιμα μεζεδάκια , μπυρίτσα και ουζάκι , μαζί με άφθονο χαβαλέ και ωραία «πειράγματα» , που δεν κοστίζουν κι ένα σκασμό λεφτά ! Με όλα αυτά είναι , συμβατό το καφενεδάκι του Μανούσου , να ο λόγος της επιτυχίας του ! Εβίβα , το λοιπόν και Μανώλη , βάλε μια από τα ίδια , αλλά κι ουζάκι χωρίς πάγο !!